Wednesday, November 2, 2011

रतिराग


रति राग ले भरि एकी
चन्द्रमा झैँ  छरीयकी
मधुर स्वोर संग
आफै लठह परी एकी

चित्र माथि छरी एको
रंग जस्ती रुप उस्को
कमल को फुल संग
दाजी रुप हुन्छे दङ्ग

बैस र जोबन धितो राखी
माया बड्छे खोला सरि
मेटाउन प्यास उस्को
देन्के आगो सरि



साथी मेरो


हेर्पल सम्झना मा कोहि आइ झस्काउछ
छीतीज पारि उसको माया नयन भरि सजाउछ
मधुरो मुस्कान उसको लाली ओठ मा हराउछ
चीने झैँ हात समाती उकालो मा डोराउछ

एकान्त मा टोलाउन इसारा ले बोलाउछ
मन का बेथा सुनाउन बयली खोला सुसाउछ
मधुमस बित्छन उस्का बर्खा झरी बिते सरी
खहरे मा पौडी खेल्दै कस्तुरी मा  सुबास छरी

बिटुलो मति उस्को कोरली गइ फुत्कीयको
लज्जा उस्को बादल घुम्टो सुर्य सामु लजायको
चादनि रात को राम्रो धर्ति उपर मुस्कुराको
सुसेली हाल्दै उस्ले मलाई कता बोलायको